Struktura tworzywa
krzemiennego, sztucznego krzemienia. (3)
Przed
laty zdarzyło mi się znaleźć fragment krzemienia wielkości
prawie 10 cm pokrytego na całej powierzchni wklęsłego ubytku
rysunkiem drobnej siatki. Wyglądało to tak, jakby ktoś przykleił
do niego kawałek bandaża. Wtedy poszukiwałem w krzemieniach larw
robaków i innych drobnych organizmów. Bo kilka już miałem i
opublikowałem;
Zdjęcie wykonane w skali makro, szczegóły widoczne gołym okiem(!). Średnica cząsteczek węgla ok. 0,5-1 mm.
Ale wtedy wszelki krzemień był dla mnie krzemionką. Tak jak go myłem nad miską, tak pyrgnąłem (wyrzuciłem!) go w pokrzywy. Szukam go teraz od lat, przyjdzie mi zatem, przekopać motyką całe podwórze.
Bo od
paru lat wiem, że ten bandaż na całej powierzchni przełomu to
mata z mocznika, jako woła miałem ją przed oczami ale wtedy tego
nie wiedziałem.
Tu
zdarzył mi się omam, i Was przed tym przestrzegam.
Znaczy,
że patrzyłem na siatkę ale jej nie widziałem. Mój mózg jej nie
identyfikował, nie rozumiał, więc odrzucał.
Uczonym
zdarza się to nagminnie, cały czas to przerabiam na swoich
wynalazkach (odkryciach!).
Tak
samo, jak w niewiedzy swojej publikowałem robaki w krzemionce, dziś
okazało się, że się myliłem. Bo niektóre z robaków okazały
się niczym innym tylko fragmentami łańcuchów węglowych z
porwanych osnów tworzywa krzemiennego. Nie rozumiałem tego ale
zauważyłem i dałem znać wszem i wobec. Później się narobiło i
macie – EPOKĘ KAMIENIA LANEGO!
Zanim
do tego doszło upłynęło kilka lat, liczę, że sześć, tyle mi to
zajęło. Bo wynikało ze zgromadzonego w międzyczasie materiału
porównawczego.
Ta
wolta myślowa zajęła mi ok. 6 lat, ile zajmie uczonym?
Skoro
dostają tworzywo krzemienne na talerzu; świeże, jeszcze dymiące
wyjęte z formy, prosto z mojej głowy. Trudno zgadywać, bo od tego
głowa boli.
Ale
nie obędzie się bez tego, żebym Wam tych niby robaków nie
pokazał.
Przecież
to porwane maty mocznika z uwięzionymi cząsteczkami (kuleczkami!)
węgla organicznego lub łańcuchy sklejonych cząsteczek węgla, jak
na tworzywo krzemienne przystało.
Trzeba
będzie przepatrzeć swoje własne zbiory krzemieni, bo statystycznie
takie obrazy widywałem najczęściej, to i każdemu zdarzyć się
może. Jako ślepej kurze ziarno, dopiero wtedy Was zadziwię. Może
nawet przekonam, bo ślady widoczne są gołym okiem.
Lupy
w garść! Bardzo proszę i życzę powodzenia (łupów!).
Ale
moje poszukiwania tego znaleziska nie były po próżnicy.
Pośród
tysięcy odłamków krzemienia rozsypanych po podwórzu znalazłem
jeden przykładowy, na który wcześniej nie zwróciłem uwagi, taki
był mały i niepozorny.
Moją
uwagę zwrócił pióropusz kresek po okręgu. Od razu rozpoznałem,
że w przełomie pozostały fragmenty kolejnych warstw oderwanych od
przełomu. Ślady tego, co było a czego nie ma czyli w ubytku.
Do
walki z uczonymi używam ich własnej broni znaczy mikroskopu, zatem
zobaczyłem więcej, i pokażę w obrazach.
Ale
zastrzegam przed omamami, nie dajcie się rozumowi. Będę
prezentował kolejne fotografie, kolejnych zjawisk w Świecie i w
skali, której Wasz rozum nie zna i nie rozumie. Bo to jest to Nowe i
NIEMOŻLIWE, które zwala z nóg uczonych. Oni tego nie rozumieją a
więc, nie widzą i widzieć nie chcą.
W zaznaczonym obszarze - makaron "rurka" na deser.
Po wyjęciu formy z ognia następowało stygnięcie zawartości (tworzywa krzemiennego po zalaniu mocznikiem). Przy ścianach tworzyła się pierwsza i następne warstwy schłodzonego tworzywa. Dzięki temu zawartość w środku pozostawała płynna, z upływem kwadransa od wymieszania powstawała galareta.
A to pozwalało na nadawanie kształtów wyrobu przez ugniatanie masy, struganie masy, nadawanie kształtów ostrzem, klejenie fragmentów i.t.p. aż do zastygnięcia galarety przez następny kwadrans. Czas stygnięcia zależał od masy wyrobu; im większy, tym dłużej pozostawał w fazie galarety i tym dłużej stygł na kamień.
A to pozwalało na nadawanie kształtów wyrobu przez ugniatanie masy, struganie masy, nadawanie kształtów ostrzem, klejenie fragmentów i.t.p. aż do zastygnięcia galarety przez następny kwadrans. Czas stygnięcia zależał od masy wyrobu; im większy, tym dłużej pozostawał w fazie galarety i tym dłużej stygł na kamień.
fot. 11. x ok. 200 Tu powstały dwie ale niewyraźne warstwy -2, ale pokazałem je z okazji fragmentu łańcucha -1.
Deser.
Skoro węgiel organiczny ma nieograniczone możliwości łączenia się w cząsteczki i to o różnych kształtach, to czemu nie w nanorurki? W tworzywie krzemiennym właśnie.
A nie mówiłem (!), pisałem!
W poprzednich odcinkach struktura bogato ilustrowana fotografiami makro i mikro:
W sieci, kto lub co?;https://epokakamienialanego.blogspot.com/p/w-sieci-co-lub-kto-uwagawykad.html
Struktura tworzywa krzemiennego (1).
https://homo-erectus-cywilizacja.blogspot.com/p/struktura-tworzywa-krzemiennego.html
Struktura tworzywa krzemiennego (2).
https://epokakamienialanego.blogspot.com/p/35_9.html
Foto autor prof. s. Roman Wysocki
11.02.2020
Bystrzyca k.Wlenia
Prawa
autorskie zastrzeżone.
